عمو

صد آفت از که باید جست در معمورهٔ امکان اگر صبحست هم از شبنم آبی هست در شیرش

بفیروزی در این قصر همایون که بادا تا به نفخ صور معمور

مصر معموری بود از اشک و آه ما خراب در کدامین شهر جا کردیم کان صحرا نشد

زهی دست وزارت از تو معمور چنان کز پای موسی پایهٔ طور

که ای جان عمو از تنشگی جانم به لب آمد نه ما آل رسول هستیم چون شد حق احسانش

خانهٔ معموری و مار است جهل مار درین خانهٔ معمور مار

رایت ملت به تو منصور شد تا نفخ صور خانهٔ دولت بدو معمور شد تا روز دین

تو که شب مستی و سحر مخمور کی کنی خانهٔ پدر معمور؟

بدان بلرزد شاه زمین که یاد آرد از آن عمود گران سنگ و حمله منکر

ز زیر خاک ریز آن دز از دور کمند افگند بر یک برج معمور