عصفور

عصفور اگر بگذرد کند او منقار چو خون ز خون معصفر

اگر سیمرغی اندر دام زلفی بماند تاب عصفوری ندارد

و قالت عائشة دعی رسول اللَّه (ص) الی جنازة صبیّ من الانصار فقلت طوبی لهذا عصفور من عصافیر الجنّة لم یعمل سوا قال او غیر ذلک یا عائشة، انّ اللَّه خلق الجنّة و خلق النّار فخلق لهذه اهلا و لهذه اهلا خلقهم لها و هم فی اصلاب آبائهم.

آنان که دل به عقل خدا دور داده اند مغز سر همای به عصفور داده اند

مچر ز ارزن عصفور باز معرفتی نشین بساعد سلطان و خوان لب لباب

مفتی ما فهم نکرد این سخن لقمه باز از پی عصفور نیست

از یاوریش، باز دهد دانه ی عصفور؛ وز داوریش، شیر بود دایه ی جامیس

ای ز آثار عدل شامل تو جای عصفور دیدهٔ شاهین

آل‌عصفور، خاندانی از علمای روحانی شیعه در بحرین، قطیف و نواحی جنوب ایران (بویژه در استانهای فارس و بوشهر) در سده دوازده و سیزده هجری قمری (۱۸ و ۱۹ میلادی) هستند.

عصفور را عنقا کند جهال را دانا کند اموات را احیا کند عیسی‌صفت جان پرورد!

بیضه مرغ همه عصفور شد باز بود بیضه اسلام باز