صحن

گر نسیم باد لطف او وزد در صحن دیر بردمد مانند شاخ از رشته زنار گل

ببارد ز مژگان سرشک آنچنان کزان تر شود باغ و صحن سرا

هم‌چو آن یک نور خورشید سما صد بود نسبت بصحن خانه‌ها

گفتم که کنم خانه بصحن چمن امشب دیدم ز تو این خانه چه صحن چمن استی

باغ شما روی دوست، صحن فلک روی باغ صبح شما جام می، حلقهٔ مه جام صبح

تا عکس جامهاش فتادست بر زمین صحنش چو سقف منظر مینا پر از اخترست

صحن چمن دیده ام خانه ی صیاد هم شاخ سمن خوشتر از چنگل شهباز نیست

صحن گلزار ز گل کاسه پر خون شده است لب جو از شفق گل لب میگون شده است

نهم چشم بر صحن بستان سرای کنم گوش بر قول دستان سرای

گل هزار است صحن بستان را بلبل آهسته تر کش افغان را