شیرجه

النا وایتسخوفکایا (روسی: Елена Сергеевна Вайцеховская؛ زادهٔ ۱ مارس ۱۹۵۸) شیرجه‌رو اهل اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی بود.

کاپوتو بزرگترین صخرهٔ این مجموعه است و مساحت آن ۵۰ متر مربع است و بیشتر از آن برای شیرجه در آب، یا عکاسی و فیلم‌برداری استفاده می‌شود.

یک مسلسل ام‌گه ۱۷ جلوی موتور و یک مسلسل دیگر ام‌گه ۱۵ در پشت اتاقک به عنوان تسلیحات دفاعی برای تیربارچی دم و یک محفظه برای حمل ۲۵۰ کیلوگرم بمب دقیقاً پشت ملخ برای بمباران شیرجه‌ای بود.

او علاوه بر ۲ مدال نقرهٔ المپیک، ۳ مدال طلا، ۳ نقره و ۲ برنز در مسابقات جهانی ورزش‌های آبی کسب کرده‌است. او همچنین در کانادا، ۹ مرتبه قهرمانِ مسابقاتِ نوجوانان و ۳۷ مرتبه قهرمانِ مسابقاتِ بزرگسالان شیرجهٔ این کشور شده‌است.

زچینی از سال ۲۰۱۲ در تیم ملی شیرجه آزاد داخل سالن و خارج از خانه ایتالیا حضور داشته و تاکنون ۱۶ مدال طلا، ۵ نقره و ۲ برنز در مسابقات جهانی و ۳ طلا، ۶ نقره و ۱ برنز در مسابقات قهرمانی اروپا کسب کرده‌است.

وزارت هوانوردی رایش سال ۱۹۳۴ دو برنامه موازی برای ساخت بمب‌افکن‌های شیرجه‌ای جدید به عنوان جانشین هاینکل هائی ۵۰ برای لوفت‌وافه ارائه کرد. نخستین مورد برنامه به اصطلاح فوری ساخت یک بمب‌افکن شیرجه‌ای موقت بود که به ساخت هنشل هااس ۱۲۳ منجر شد. دومین برنامه برای ساخت محصول نهایی مقرر گردید. درخواست رسمی ساخت این موارد ماه ژانویه ۱۹۳۵ برای شرکت‌های آلمانی ارسال شد. پیش از آن نخستین پیش‌نمونه یونکرس یو ۸۷ از پیش در حال ساخت بود و لوفت‌وافه نیز سفارش ۱۱۸ فروند را داده بود. با این وجود دو کارخانه موظف شدند سه پیش‌نمونه برای رقابت بر سر پروژه ارائه کنند. هائی ۱۱۸ و آر ۸۱ بدین منظور به وزارت هوانوردی معرفی شدند. هامبورگر ها-۱۳۷ نیز از طرف یک سرمایه‌گذار شخصی پا به عرصه گذاشت.

اف-۸۶ بسیار سریعتر بود و می‌توانست در بازگشت از شیرجه‌ها از میگ‌ها پیش بگیرد. هنگامی که اف-۸۶ اف در سال ۱۹۵۳ معرفی شد، این دو هواپیما بیشتر با هم تطابق پیدا کردند و در پایان جنگ، بسیاری از خلبانان آمریکایی با تجربه جنگی ادعا کردند که اف-۸۶ اف برتری جزئی نسبت به میگ-۱۵ دارد.

الکساندر دوبروسکوک (روسی: Александр Михайлович Доброскок؛ زادهٔ ۱۲ ژوئن ۱۹۸۲) از برندگان مدال‌های بازی‌های المپیک تابستانی و شیرجه‌رو اهل روسیه است.

هیچ‌کس دربارهٔ مرگ وی در شب غرق شدن تایتانیک اطلاعات کاملی ندارد. در کتاب رابرت بالارد (کاشف تایتانیک) او ادعا کرده اسمیت قصد داشت ۱۰ دقیقه قبل از غرق شدن کشتی به عرشه برود. این تصور در فیلم تایتانیک سال ۱۹۹۷ محصول آمریکا به نمایش گذاشته شد. در مورد مرگ وی عده‌ای می‌گویند به داخل آب شیرجه زده و یک کودک را به سمت قایق نجات برده.

از این هواگرد آموزشی پیشرفته در دانشکده‌های آموزش خلبانی آلمان جهت مهارت آموزی کار با رادیو، مسلسل و بمباران در سرتاسر جنگ جهانی دوم استفاده شد. در آزمایش بمباران‌های شیرجه‌ای این هواگرد به کار گرفته شد که سرعت بالایی هنگام شیرجه و مقاومت ساختاری زیادی در برابر تغییر ناگهانی جهت پرواز از خود نشان داد. این موضوع بر پیگیری هر چه بیشتر آلمان بر این روش تهاجمی افزود.