شهریار

رو به شهر وصل کردم تا عدم راندی مرا آخر ای مه با غریبان شهریاران این کنند

فغان کرد کای شهریار جهان سر نامداران و تاج مهان

چه گفت آن سپهدار نیکوسخن که با بددلی شهریاری مکن

درمان خود به دادن جان دید شهریار عشقی که درد عشق وطن بود درد او

واقف راز شهریار به دل در دلش راز مملکت حاصل

هینتس، والتر (۱۳۷۱). شهریاری ایلام. تهران: ماهی.

فریدون نماند آن جهان شهریار نه آن دولت تند با گیر و دار

به روز جوانی شدی شهریار بسی نیک و بد دیدی از روزگار

سزد میهمان شهریار زمین کجا همت او بود میزبان

ز کسری چنان شاد شد شهریار که شاخش همی گوهر آورد بار

باری اندر مثل مناقشتی نیست فرض که ری مکه‌، شهریار محمد