شعری

معنی کلمه شعری در لغت نامه دهخدا

شعری. [ش َ را / ش ُ را / ش ِ را ] ( ع اِمص ) شعر. ( ناظم الاطباء ). دانستن و دریافتن. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). و رجوع به شعر شود.
شعری. [ ش َ ] ( ص نسبی ) شَعری . منسوب به شعر یعنی مویین. ( ناظم الاطباء ). مویین. مویینه. ( یادداشت مؤلف ). رجوع به شَعر شود. || شعرباف. ( مهذب الاسماء ). || شعرفروش. || جوفروش. ( مهذب الاسماء ).
شعری. [ ش ِ ] ( ص نسبی ) منسوب به شعر و نظم. ( ناظم الاطباء ).
- قیاس شعری ؛ نوعی قیاس از منطق. ( از کشاف اصطلاحات الفنون ) ( یادداشت مؤلف ).
رجوع به شعر شود.
شعری. [ ش َ ع َ ری ی ] ( ع اِ ) چوزه مرغ مردارخوار. ج ، شَعَریّات. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).
شعری. [ ش َ را / ش ِ را / ش ُ را ] ( اِخ ) نام دو ستاره ، یکی شعری العَبور ودیگری شعری الغمیصاء. شعری العبور که شعرای یمانی گویند ستاره ای است بسیار روشن که بعد از جوزا برآید ودر آخر تابستان اول شب بر فلک نمایان گردد، و آنرا شعری العبور از آن جهت گویند که از مجرّه عبور کرده است. و شعری الغمیصاء که اخت سهیل است روشنی کم داردو گویا از سهیل دور افتاده بر آن می گرید و چشم وی چرک آلود شده و روشنی کم دارد، و این ستاره را شعرای شامی نیز گویند. ( از غیاث اللغات ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). نام ستاره ای است که بنوخزاعه آنرا پرستیدندی.( ترجمان القرآن جرجانی چ دبیرسیاقی ص 61 ). در استعمال فارسی زبانان بر وزن دهلی خوانند و آن ستاره ای روشن است که در ایام جاهلیت بعضی قریش به خدایی پرستش میکردند. هر جا که فقط شعری مذکور شود مراد شعرای عَبور باشد که بغایت روشن است ، و سوای شعرای عَبور و شعرای غمیصاء مجازاً اطلاق شعری بر یک دو ستاره دیگر نیز کنند. ( از غیاث اللغات ) ( آنندراج ). شباهنگ. کاروانکش. ستاره سحری. کوکبی است که پس از جوزا طالع شوددر بیستم تموز. شعری العَبور و شعری الغمیصاء را شعریان و اختاسهیل گویند. ( یادداشت مؤلف ). ستاره ای که در جوزاء برآید و طلوع آن در شدت گرماست و شعرای یمانی نامیده میشود و ملقب به عَبور است. ستاره دیگری در ذراع برآید و شعرای غمیصاء نامیده میشود. ( از اقرب الموارد ) :
بزن ای ترک آهوچشم اهوازی نَهر تیری
که باغ و راغ و کوه و دشت پُرماه است وپرشعری.منوچهری.شعری چو سیم خردشده باشد
عیوق چون عقیق یمان احمر.

معنی کلمه شعری در فرهنگ معین

(ش را ) [ ع . ] (اِ. ) نام دو ستاره نورانی در دو صورت فلکی سگ بزرگ و سگ کوچک که به شِعرای یمانی و شِعرای شامی معروفند.

معنی کلمه شعری در فرهنگ فارسی

نام دو ستاره که یکی را شعرای شامی و دیکری را شعرای یمانی گویند دو خواهر دو خواهران یا شعرای شامی ( شامیه ) . ستاره ایست درخشان در صورت کلب مقدم ( کلب اصغر سگ کوچک غمیصائ ).یا شعرای یمانی. ستاره ایست در یکی از صورتهای فلکی بنام کلب اکبر ( سگ بزرگ کلب الجبار ) شعری العبور. و آن یکی از درخشانترین ستارگان نیمکره شمالی است. اخیرا این ستاره بواسطه وجود ستاره کوچگی بنام پوپ مورد توجه بسیار شده .
( صفت ) منسوب به شعری . یا عروق شعری . رگهای مویین .
نام دو ستاره یکی شعری العبور و دیگری شعری الغمیصائ .

معنی کلمه شعری در فرهنگ اسم ها

اسم: شعری (دختر) (عربی) (کهکشانی) (تلفظ: shera) (فارسی: شعری) (انگلیسی: shera)
معنی: نام ستاره ای

معنی کلمه شعری در ویکی واژه

نام دو ستاره نورانی در دو صورت فلکی سگ بزرگ و سگ کوچک که به شِعرای یمانی و شِعرای شامی معروفند.

جملاتی از کاربرد کلمه شعری

الم تر ان شعری سار عنی و شعرک حول بیتک یستدیر
بسان تیغی کان‌را نه قبضه و نه نیام بسان شعری کان را نه وزن و قافیت است
ولیکن نخواهم که این شعر کژ مژ بدان حضرت شعری آسا فرستم
قلم به نام من اندر مکش که نام تو را همی به چرخ رسانم به شعر چون شعری
دوش با طبع خویشتن گفتم که چه داری؟ بیار شعری تر
بزرگان اهل مغرب را نیز از علم حروف نصیبی بود که آن را به اهل بیت نسبت همی دادند. و من به شام شعری دیدم که در آن به رمز، به پادشاهان مصر اشارت گشته بود و شنیدم که آن نیز از آن دو کتاب مستخرج است.
من ایستاده و شعری همی سرایم خوب چنانکه کرد نباید بآخر استغفار
هانی نیرو با انتشار ترانه‌ایی به‌نام «آبان ادامه دارد» با شعری از پویان مقدسی، از اعتراضات آبان ۹۸ حمایت کرد.
شعار روزنامه (عربی: إن الحیاة عقیدة وجهاد) برگرفته از شعری از احمد شوقی شاعر بزرگ عرب زبان است.
عیب من اینکه نیستم از شعری سپهر ورنه به فضل موی معانی شکافتم
آن می که سحابش اندرون بینی رخشنده‌تر از ستارهٔ شعری
هر نسخه شعری که برآورد «نظیری » از غیرت آن نافه چین خون جگر گشت