سیس

در خط فرمان رستم سیستان بود و هری تو به رستم داده‌ای اینک هری و سیستان

گرازان گور بر صحرا نواخوان مرغ بر عرعر شقایق رسته از یکسو ز یکسو رسته سیسنبر

فرستاد خورشید را خسته نیز سوی سیستان در شب تیره نیز

به باغ مجد تو سیسنبریست چرخ‌کبود چه افتخار به سیسنبری‌گلستان را

گرو نکرد مگر جنگ سیستان که ملوک ازو کرانه گرفتند یکسره بضجر

نقش پر چشم همچو نرگس‌تر عقل پر گوش همچو سیسنبر

چون درآمد بدل از دل غم دنیا برود دل که منزلگه عیسیست بخر نگذارد

تو از لشکر سیستان خسته‌ای دل خویش در جنگشان بسته‌ای

به خدمت پیش روی او میان بسته ست شاخ گل ز حشمت پیش زلف او سرافکندست سیسنبر

پرند گوهر شمشیرشان تو گوئی هست بروی آینه بر نو دمیده سیسنبر