سند

چنین گفت کز هند و کشمیر و سند زمینست پرگرز و چینی پرند

چو در وفای توام، بر دلم جفا مپسند که پیش اهل وفا شرمسار خواهی شد

دل تو غیر جفا نپسندد باکس آیین وفا نپسندد

اگر جای دگر مسند کند غم دلم چون آستین خانه باشد

چو آمد بدان لشکر مرز هند ز لشکر نبودش یک از صد پسند

مر مرا آنچه نخواهی که بخری مفروش بر تنم آنچه تنت را نپسندی مپسند

بدو گفت آری پسندیده‌ام به جان و به دل هست چون دیده‌ام

گمانم بود خط او دل پسند بگفت این و بگسیخت از عقد بند