سام

دست تو انسان جود را قد و بالا کلک تو نظم وجود را سر و سامان

خلق گویندم سر و سامان به باد عشق داد عاشقان آسان توانند از سر و سامان گذشت

سیم ای سپهدار سام سوار طلسمی که بستم همی یادگار

یوسف مصر دل ما، دل ما را خون کرد تا که سرگشته سرم باز به سامان آورد

من بی سر و سامان تو خواهم آمد در کیش تو قربان تو خواهم آمد

فریاد و آه و ناله و سوز و گداز و غم این بود بر شتر، سر و سامان اهل بیت

ز سام سپه‌دار با رای و هوش خبر شد به نزدیکی شاه گوش

چو از قیامتِ روزِ وداع یاد آرم عرق ز هیبتِ آنم فرو چکد ز مسام

سر اگر میرود از دست بهل تا برود سر سودای سر بی سر و سامانم نیست

یک امروز خود جنگ جویم ز سام بود کش گه کین درآرم به دام