زهدان

زهدان شدست شکل دهانم چو کام تیر کابکار فکر را بحقیقت چو مادرم

که کلک نگارنده بر جای نطفه کشد صورتش را به دیوار زهدان

بی‌رضایش نطفه در زهدان اگر گردد جنین باز زی پشت پدر برگردد از زهدان مام

تا ز زهدان جهان همچو جنینت نبرم در جهان خرد و عقل تو را جا نکنم

من از زهدان گشته ام گر بری مبادا که ظن بد از من بری

بنفشه زگیسو بیفشاند مشک شکوفه به زهدان بپرورد قند

وین عجوز خشک پستان بهر بیشی امتش مادر یحیی است گویی تازه زهدان آمده

به کنج غم ز جفای تو خون خورم گوئی که من جنینم و گیتی همی بود زهدان

فکل گو نطفهٔ مردی ز زهدان زمین برگیر که این زال سترون دیگر آبستن نخواهد شد

رخسارکتان گونهٔ دینار گرفته زهدانکتان بچهٔ بسیار گرفته