زنجیر

تا کجا گم شده در دشت بلا مجنونی پی زنجیر به ویرانه ما می آید

چه گلها می توان چید از دل دیوانه مستی که دستی جام و دستی حلقه زنجیر می گیرد

پای دلم مقید زنجیر زلف تست تا کی دو دست شوق ز هجران به سر زنم

لب و زلفش بتی است در زنجیر رخ و خطش مهی است در زنجار

ور دشمن یک رنگ تو چون شیر بود با رشته دوستی به زنجیرش کن

آن سوسن آزاد پر از حلقهٔ زنجیر و آن حلقهٔ زنجیر پر از تودهٔ عنبر

شور جنونم میکشد زنجیر کو زنجیر کو بیچاره ام ای دوستان تدبیر کو تدبیر کو

مسلسل مانده در زنجیر زلفش به زاری تا به کی دیوانه باشم

ز عشق خط روان مسلسل قلمت نسیم آب روان را کشیده در زنجیر

گسست از همدگر زنجیر تدبیر نشاید بستن ایدونم بزنجیر