رسوبی

این آبشار در منطقه جنوبی بهشهر و در ۳ کیلومتری دل جنگل‌های جنوبی بهشهر قرار دارد وجه تسمیه آن به این خاطر است که به خاطر فشار آب یک حوض بزرگ سنگی یا به زبان مازندرانی یک نور سنگی در زیر آبشار درست شده و به آن سنگ‌نور گفته می‌شود. مجموعه دیدنی سنگ‌نو در اعماق جنگل‌های کوه‌های پیش کوه جهان مورا در البرز شرقی قرار گرفته و شامل چهار آبشار است که بزرگ‌ترین آن حدود ۱۲ متر ارتفاع دارد. پوشش گیاهی منطقه به‌طور عمده درختان بلوط وحشی انجیلی ممرز و انواع سرخس به ویژه گونه سرخس شاهینی است. رودخانه در اثر فرسایش بستر رسوبی در درازای زمان ایجاد شده و آب آن بسیار گواراست.

استخراج هیدرولیکی نوعی استخراج معدنی است که از جت‌های آب پرفشار برای جابجایی مواد سنگی یا جابجایی رسوب استفاده می‌کند. در استخراج رسوبی طلا یا قلع، دوغاب آب_رسوب به دست آمده به سمت جعبه‌های آبکشی هدایت می‌شود تا طلا یا قلع را جدا کنند. این روش برای استخراج کائولن و زغال سنگ نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.

سخت کردن رسوبی بهترین روش برای افزایش استحکام فلزات غیر آهنی می‌باشد و دارای اهمیت زیادی در صنعت است و به خصوص در آلیاژهای آلومنیوم مورد استفاده قرار می‌گیرد زیرا می‌توان عملیاتی از قبیل شکل دادن را در جایی که جسم در فاصلهٔ بین عمل تبرید و عمل رسوب به سر می‌برد و هنوز نرم است انجام داد. برای مثال می‌توان از میخ پرچ‌های آلیاژهای آلومنیوم مانند (آلومنیوم با مس، منیزیوم، روی، سیلیسیوم ،نیکل و …) که در هواپیماسازی به کار می‌روند نام برد. این میخ پرچ‌ها را پس از تبرید برای جلوگیری از انجام عملیات رسوب تا موقع کار برد در دمای پایین نگهداری می‌کنند. در نتیجه هنگام پرچ کردن نرم بوده و به راحتی شکل داده می‌شوند و سپس می‌توان آن‌ها را به استحکام مورد نظر رساند.

کربن رشته‌ای یک ساختار رسوبی حاوی کربن است که به چندین آلوتروپ کربن از جمله نانولوله‌های کربنی، نانوالیاف کربنی و میکروکویل‌ها اشاره دارد. از ترکیبات کربن گازی تشکیل می‌شود. ساختارهای کربن رشته‌ای همگی حاوی ذرات فلزی هستند. اینها یا آهن، کبالت، یا نیکل یا آلیاژهای آنها هستند. رسوبات آن نیز به‌طور قابل توجهی متاناسیون گاز سنتز را مختل می‌کند. استیلن در تعدادی از روش‌های تولید کربن رشته‌ای نقش دارد. ساختارهای کربن رشته‌ای مزو متخلخل و از نظر ابعاد در مقیاس میکرومتر هستند. بیشتر واکنش‌هایی که ساختارها را تشکیل می‌دهند در ۲۸۰ درجه سلسیوس (۵۳۶ درجه فارنهایت) یا بالاتر از آن رخ می‌دهند.

دره چاه‌کوه (یا تنگهٔ چاه‌کوه) یکی از جاذبه‌های طبیعی جزیره قشم است. این دره در فاصلهٔ ۷۰ کیلومتری شهر قشم و در کنار روستای چاهو شرقی بخش شهاب قرار داشته و بخشی از ژئو پارک قشم می‌باشد. دره چاه‌کوه به عمق ۱۰۰ متر نمایشی از فرسایش سنگ‌های رسوبی است و بخشی از ژئوپارک قشم محسوب می‌شود که به تأیید یونسکو رسیده‌است.

اسکارن‌ها در معنای وسیع تر خود بیانگر حمل و نقل جرم و مواد شیمیایی و واکنش بین آن‌ها هستند. آن‌ها در اصل نیازی ندارند که آذرین باشند، دو لایه از لایه‌های رسوبی مجاور از قبیل آهن نواری و سنگ آهک ممکن است با یکدیگر واکنش داده و تبادل فلزات و مایعات در طول دگرگونی منجر به تولید اسکارن شود.

در صنعت از اسمز برای حذف مواد معدنی از آب دیگ‌های نیروگاه استفاده می‌شود که باید تا حد امکان خالص باشد تا رسوبی برجای نگذارد و ماشین آلات را خورده نکند. در واقع، وجود رسوبات احتمالی در داخل یا خارج لوله‌های دیگ می‌تواند منجر به کاهش کیفیت عملکرد خود دیگ و در نتیجه تولید بخار ضعیف شود.

به زبان ساده، ساختار کوه‌های آلپ از لایه‌های سنگی با سرآغاز اروپایی، آفریقایی و اقیانوسی (تتیان) ایجاد شده‌اند. ساختار ناپ پایینی سرآغاز قاره اروپا دارد، که در بالای آن روپوش‌های رسوبی دریایی روی هم واقع گردیده‌اند که بالای آن پوشک‌هایی به دست آمده از صفحه آفریقاست. ماترهورن نمونه ای از کوه زایی در حال انجام می‌باشد و مدارکی از چین خوردگی گسترده را نشان می‌دهد. نوک کوه از گنیس‌های صفحه آفریقا ایجاد شده است. پایه قله، زیر منطقه یخبندان، از سنگ زیرزمین اروپایی ایجاد شده است. توالی رسوب‌های دریایی تتیان و زیرزمین اقیانوسی آنان میان سنگ‌های مشتق شده از صفحه‌های آفریقایی و اروپایی قرار گرفته است.

شرق استان در اواخر دوران سوم و به‌خصوص از اواسط میوسن به علت فوران‌های آتشفشانی و شدت حرکات چین‌خوردگی در حواشی، به شکل حوضه رسوبی نسبتاً مستقلی درآمده که آبهای ارتفاعات اطراف به‌ویژه سرزمین‌های مرتفع و شیستی غربی به آن می‌ریخته است. در پلیوسن این حوضه همانند حوضه‌های مشابه داخلی فلات ایران در اثر انعکاس حرکات کوه‌زا یا زمین‌زا ارتفاع یافته و از آب خارج شده است؛ بنابراین اولین شبکه آبهای جاری که در گذشته به این حوضه می‌ریخته، بلافاصله بعد از خروج رسوبات از آب، در منطقه شروع به فعالیت نموده و با توجه به شیب ظاهری رسوبات از غرب به شرق در شاخهٔ واحدی جریان یافته است که امروز ما آن را به نام قزل‌اوزن می‌شناسیم.