رستان

سر حق‌شناسان برآرم ز خاک به باطل‌پرستان درآرم هلاک

ندانی چه آید ابر کافرستان ز تیغ و سنان شهنشاه غازی

می زهد ریا قصاب تا کی می‌توان خوردن به جام صبح گاهی یاد می‌کن می‌پرستان‌ را

به گردان فرستان گرد سپاه که دارید امشب شبیخون نگاه

هیشه اول وقت است حق پرستان را نماز وقت شناسان قضا نمی گردد

سید اهل سخن تو این زمان چون سیدی علم و حکمت شد چو شارستان و تو چون حیدری

بت پرستان فغان برآوردند وز دو سو درگرفت افسانه

اول این جام شراب فقیه امام! گرفت می پرستان را به نوشانوش پس آوا زدند

یک روز بود خاک لرستان مغاک دیو امروز چون بهشت به ‌دیدار و منظر است

ای ترا در زیر هر لب شکرستانی دگر جز لبت ما را نمک ندهد نمکدانی دگر