رزم

بدان ای پدر کاندرین سرزمین به دام قضا مانده‌ام این چنین

کنون صدهزار است با تو سپاه همه رزمجوی و همه کینه‌خواه

بشد شاد از ماهرو ابرها که از رزم و پیکار گشتم رها

همی موج زد خون بران رزمگاه سری زیر نعل و سری با کلاه

چو ببر اندر آمد در آن رزمگاه بسی خورد ساز و سلیح سپاه

برون او همه بزم و درون او همه رزم زبان او ز مسیح و دلش ز چنگیز است

سهل مشمار عدو را که مکرر در رزم دهن تیغ من از آب روان ریخته است

اگر تو بپیچی ز فرمان شاه مرا با تو کین خیزد و رزمگاه

نه قارن بدو هیچ پیغام کرد نه کوش اندر آن رزم آرام کرد

نبیره زنان هفت منزل به راه برفتند پیش یل رزمخواه