ذبح

مورخان مدرن تصورات متفاوتی در مورد اینکه آیا این نام‌ها به خدایی یکسان اطلاق می‌شوند یا نه، دارند. جان هینلز نوشته‌است که میترا / میثرا / میتراس خدای واحدی است که در چندین دین متفاوت مورد پرستش قرار گرفته‌است. از سوی دیگر، دیوید اولانسی معتقد است که میتراس ذبح کننده گاو، خدایی جدید است که پرستش آن از قرن یکم پیش از میلاد آغاز شده و نامی قدیمی جهت اطلاق به آن مورد استفاده قرار گرفته‌است.

استان شبوه در دوران قدیم پایتخت مملکت حضرموت بوده‌است بعد «میفعة» . و بعد از اینکه دولت سبا بر حضرموت غلبه می‌کند در سال ۶۵ میلادی «شبوه» یکی از مهم‌ترین شهرهای تجارتی سبا می‌گردد. همچنین مدتی نیز این شهر پایتخت مملکت حمیر نیز بوده‌است، و بعد از اختلاف بین مذبح و حمیر مردم «شبوه» به حضرموت می‌کوچند و در آنجا شهری بنام شبام حضرموت بنا می‌نهند.

اولین اشارات به مسئله قربانی کردن انسان توسط یهودیان در نوشتارهای تاریخدان یونانی آپیون یافت می‌شود. او می‌نویسد که یهودیان در معبد خود یونانیان را ذبح می‌کنند. تاریخدان یهودی یوسفوس فلاویوس این مسئله را در کتاب خود رد می‌کند. آپیون می‌نویسد که وقتی آنتیوکوس معبد اورشلیم را فتح کرد یک یونانی در آن یافت که گفته بود که در حال چاق شدن برای قربانی شدن است. آپیون ادعا می‌کند که هرسال یهودیان یک یونانی را قربانی کرده و بدن او را مصرف می‌کنند. داستان دیگر مربوط به سوکراتس است که می‌نویسد که یهودیان وقتی مست بودند یک کودک مسیحی را به صلیب کشیده و او را قربانی کردند.

این سخن پیداست او را واگذار رو به سوی ذبح اسماعیل آر

چمن چون مذبح عیسی هوا چون چادر ترسا زمین گشته فلک پیکر هوا گشته زمین آسا

مراسم پیر شالیار در روستای اورامان‌تخت (هورامان) کردستان، هر سال دو بار در نیمه بهار و نیمه زمستان برگزار شده و عروسی «پیر شالیار» در سه روز جشن گرفته می‌شود. مقبره پیر شالیار که از موبدان عبدالقادر گیلانی بوده است در انتهای جاده آسفالته اورامان قرار دارد. این مراسم شامل ذبح دام قربانی، دف‌زنی، نوعی رقص، خوردن آش، شب‌نشینی و خواندن شعر و دعا است. شروع مراسم روز چهارشنبه است که سه روز به طول می‌انجامد.

یهودئی مسلمانی را دید که به ماه رمضان بریان همی خورد، و با او به خوردن پرداخت. مسلمان گفت: ای فلان، گوشتی که مسلمانش ذبح کرده باشد، بهر یهودی حلال نبود. گفت: من بین یهودیان همچون توام بین مسلمانان.

مورخان مدرن تصورات متفاوتی در مورد اینکه آیا این نام‌ها به خدایی یکسان اطلاق می‌شوند یا نه، دارند. جان هینلز نوشته است که میترا / میثرا / میتراس خدای واحدی است که در چندین دین متفاوت مورد پرستش قرار گرفته است. از سوی دیگر، دیوید اولانسی معتقد است که میتراس ذبح کننده گاو، خدایی جدید است که پرستش آن از قرن یکم پیش از میلاد آغاز شده و نامی قدیمی جهت اطلاق به آن مورد استفاده قرار گرفته است.

قرآن برای جانوران مرتبه پایین‌تری از انسان‌ها قائل است و انسان را «اشرف مخلوقات» می‌داند؛ با این حال از مسلمانان خواسته‌است که با جانوران به ملایمت و مهربانی رفتار کنند و از بدرفتاری با آن‌ها بپرهیزند. بر اساس قرآن، جانوران نیز هماهنگ با تمام آفرینش، به ستایش خدا می‌پردازند؛ هرچند این ستایش به زبان آدمیان فهمیده نمی‌شود. قرآن صریحاً خوردن گوشت جانوران را جایز شمرده‌است؛ هرچند برخی صوفیان به گیاهخواری روی آورده‌اند، اما منع خوردن گوشت جانوران جایی در قرآن و سنت ندارد. خوردن گوشت خوک، گوشت سگ و مردار در اسلام ممنوع شده‌است. همچنین جانورانی که در حین ذبح آن‌ها نام غیرخدا برده می‌شود، نباید خورده شوند.

روی البراء ابن عازب ان النبی (ص) قال: «المؤمن یذبح علی اسم اللَّه، سمّی او لم یسمّ».

از آنچه از دریا صید می‌شود، و از گوشت حیوانات ذبح شده مخور که این کار ستمگری است.

میزان امگا ۳ موجود در گوشت گوسفندانی که با علف تغذیه می‌شوند در مقایسه با گوسفندانی که با دانه تغذیه می‌شوند بیشتر است. در آمریکا گوسفندان اغلب با دانه تغذیه می‌شوند یعنی چاق شدن پیش از ذبح، در نتیجه امگا ۳ کمتری در گوشت گوسفندان آمریکایی وجود دارد.

صحیح، رست ز غم، چون ز ذبح اسماعیل؛ سقیم، جست بجان، چون ز نار ابراهیم

چون این قطعه یارانرا بشنوانید عنان مرکب سخن بگردانید و گفت: والله انی فی الاخوة مطابقکم و الی هذا الخیر مسابقکم، پس فرق اسلام از عجمی و شامی و هاشمی و هشامی هر که بودند تن بداور قضا بدادند و روی بزمره اعداء نهادند، تقدیر دامن یکی از بمذبح میرسانید و یکی را در مشرح می خوابانید، شدت کارزار بغایت کشید و حدت پیکار بنهایت رسید.

گاو را ذبح کن از خنجر بیم پشت ماهی ببر از اره دو نیم

فهم کن از ذکر کلام قدیم نص «فدیناه بذبح عظیم »

ابلیس و خلد و آدم و حوا و خوشه چه؟ ذبح و خلیل و گلشن و نمرود و نار چیست؟

گه نشستی و گهی برخاستی گه به خود آلات ذبح آراستی

به نظر می‌رسد به تصویر کشیدن خدا در حال ذبح گاو مختص میترائیسم رومی است. مطابق نوشته‌های دیوید اولانسی، «این شاید مهم‌ترین نمونه» از تفاوت آشکار بین سنن ایرانی و رومی است. «... هیچ مدرکی در دست نیست که نشان دهد خدای ایرانی میترا هرگز ارتباطی با کشتن گاو داشته‌است.»

به نظر می‌رسد به تصویر کشیدن خدا در حال ذبح گاو مختص میترائیسم رومی است. مطابق نوشته‌های دیوید اولانسی، «این شاید مهم‌ترین نمونه» از تفاوت آشکار بین سنن ایرانی و رومی است. «... هیچ مدرکی در دست نیست که نشان دهد خدای ایرانی میترا هرگز ارتباطی با کشتن گاو داشته است.»