دیوچه

ملک و دین را سری که بی‌خردست راست چون حال دیوچه و نمدست

شود چرخ گردنده با او به مهر برآرد دمار از تن دیوچهر

ولی چون مرا با تو افتاده مهر حذر کن ازین جادوی دیوچهر

دیدم از اهرمنان دیوچه ی مسخ شده با منش عهدی بوده است و کنون فسخ شده

سگ نه‌ای بر استخوان چون عاشقی دیوچه‌وار از چه بر خون عاشقی

همه دیوچهران شدادیان همه پیل‌تن تخمه عادیان

به همراه او لشکر بیکران همه دیوچهران و تیره روان

گر فرشته ست چو پروانه بآتش یازد هرکه امروز نه چون دیوچه در مویش جاست

دگر پهلوان گفت کای دیوچهر که بخت از تو امشب بریدست مهر

پس از خشم بر ما بگسترد مهر ببخشود و برهاند از آن دیوچهر