دیموس

روستای آتشگاه از توابع شهر اردیموسی، بخش سبلان در شهرستان سرعین استان اردبیل است.

ناظران مستقر بر مریخ همچنین می‌توانند پدیده ماه‌گرفتگیهای فوبوس و دیموس را مشاهده کنند. فوبوس حدود یک ساعت را در سایه مریخ می‌گذراند؛ در مورد دیموس این زمان حدود دو ساعت است. به طرز شگفت‌آوری، با وجود مدارگردی تقریباً در صفحه استوایی مریخ و فاصله بسیار نزدیک به مریخ، موقعیت‌هایی وجود دارد که فوبوس موفق می‌شود از کسوف شدن بگریزد.

قمر فوبوس به نظر می‌رسد در حدود یک‌سوم قطر زاویه‌ای ماه کامل از زمین را داشته باشد؛ از سوی دیگر، قمر دیموس کمابیش ستاره‌گون دیده می‌شود و قرص آن به سختی قابل تشخیص است. فوبوس با دوره‌ای کمتر از یک‌سوم یک سول، آنقدر سریع حرکت می‌کند که در غرب طلوع می‌کند، در شرق غروب می‌کند، و این عمل را دو بار در هر سول انجام می‌دهد؛ از طرف دیگر دیموس در شرق طلوع و در غرب غروب می‌کند، اما تنها چند ساعت کندتر از یک سول مریخی مدار کامل خود را طی می‌کند، بنابراین در هر بار حدود دو و نیم سول بالای افق مریخ باقی می‌ماند.

هر دوی فوبوس و دیموس در مدارهای تقریباً استوایی با انحراف کم و مدارگردی بسیار نزدیک به مریخ قرار دارند. در نتیجه، فوبوس در عرض‌های جغرافیایی بالاتر از ۷۰٫۴° شمالی یا پایین‌تر از ۷۰٫۴° جنوبی قابل مشاهده نیست؛ دیموس هم در عرض‌های جغرافیایی بالاتر از ۸۲٫۷° شمالی یا پایینتر از ۸۲٫۷° جنوبی قابل مشاهده نیست. ناظرانی که در عرض‌های جغرافیایی بالا (کمتر از ۷۰٫۴°) قرار دارند، برای فوبوس یک قطر زاویه‌ای قابل‌توجه کوچکتری را خواهند دید زیرا آنها فاصله بیشتری از آن دارند. به همین ترتیب، ناظران استوایی فوبوس هنگام طلوع یا غروب آن، در مقایسه با زمانی که مستقیماً در آسمان بالای سرشان قرار دارد، یک قطر زاویه‌ای به‌طور مشهودی کوچکتر مشاهده خواهند کرد.

ناظران مستقر بر مریخ می‌توانند گذار فوبوس و گذار دیموس از مقابل خورشید را مشاهده کنند. گذارهای فوبوس همچنین می‌توانند خورشیدگرفتگی جزئی در مریخ توسط فوبوس نامیده شوند، زیرا قطر زاویه‌ای فوبوس تا نیمی از قطر زاویه‌ای خورشید است. با این حال، در مورد دیموس تنها اصطلاح «گذار» مناسب است، زیرا این قمر بصورت یک نقطه کوچک روی صفحه خورشید ظاهر می‌شود.

سیارهٔ بهرام یا مریخ دو قمر طبیعی بسیار کوچک دارد که نام آن‌ها فوبوس و دیموس است که استدلال می‌شود که سیارک‌های اسیر شده هستند. آساف هال هر دو قمر را در سال ۱۸۷۷ میلادی کشف کرد.

درخشندگی حداکثری فوبوس در «ماه کامل» قدر ۹- تا ۱۰- است، در حالیکه درخشندگی حداکثری دیموس حول و حوش قدر ۵- است. در مقایسه، ماه کامل از زمین با قدر ۱۲٫۷- به‌مراتب درخشان‌تر به‌نظر می‌رسد. فوبوس با قدرش همچنان آنقدر درخشان است که ایجاد سایه کند؛ دیموس هم تنها اندکی درخشان‌تر از آن چیزی است که زهره از زمین دیده می‌شود. درست مثل ماه در دیدگاه زمینی، درخشندگی و گام‌های فوبوس و دیموس در فاز غیر کامل مقدار قابل‌توجهی کم می‌شوند. بر خلاف ماه، گام‌های فوبوس و قطر زاویه‌اش به صورت قابل مشاهده‌ای از ساعت به ساعت تغییر می‌کند؛ دیموس برای مشاهده گام‌هایش با چشم غیرمسلح بسیار کوچک است.

بیشتر سیاره‌های منظومهٔ شمسی، یک یا چند قمر دارند. بیشترین تعداد قمرها در منظومهٔ شمسی متعلق به سیاره‌های گازی است. مریخ دو قمر به نام‌های فوبوس و دیموس دارد. گانمید از قمرهای مشتری و بزرگ‌ترین قمر منظومهٔ شمسی است. مهم‌ترین قمرهای این منظومه عبارتند از ماه (قمر زمین)، قمرهای گالیله‌ای (قمرهای مشتری)، تیتان (قمر زحل) و تریتون (قمر نپتون).

طبق مطالعات یونان باستان او نماینده شور جنسی بوده و بسیار بی قید و بند شناخته شده است. آفرودیته نسبت به همسرش هفائستوس نیز وفادار نبوده؛ طبق نوشته‌های هومر خدای خورشید هلیوس به همسر آفرودیته خبر می‌دهد که با ارس زنا می‌کند و آنها را با تور نامرئی به بند می‌کشد و بقیهٔ خدایان را دعوت می‌کند تا این وضعیت ناگوار را ببینند اما سرانجام خدای دریاها پوزئیدون این دو زن و شوهر را آشتی می‌دهد، اما از ارس دو فرزند به نام‌های دیموس و فبوس به دنیا می‌آورد.

آرس پذیرفت و با آفرودیت به قصر خویش در تراکیه رفت و آفرودیت از وی فرزندانی به نام‌های اروس (خدای عشق) و هارمونیا (الههٔ تناسب) و دو پسر دوقلو به نام‌های فبوس (ترس) و دیموس (وحشت)، به دنیا آورد.