دن

من کان معتمدا لمصاب رایه لم یدن منه مصائب الایام

از روی تو من همیشه گلشن بودم وز دیدن تو دو دیده روشن بودم

نیست راهی ملک دولت را به از افتادگی مصر را یوسف ز راه چاه افتادن گرفت

به آذار برزینش کردند نام هم از فر او یافت آرام وکام

وان دگرش گفت که بفگن سرم تا مرم و مردن او ننگرم