دل جویی

علم این کم جو ز اوراق کتاب گر ز دل جویی بود عین صواب

دل جویی عاشقان مسکین در کیش شما مگر گناه است

رهِ عشّاق سپردن به دل آزاری نیست جز به دل سوزی و دل جویی و دل داری نیست

خاک در تو بموی رو می روبم دل جویی را چاره همین می دانم

لعل و زلفش سر دل جویی ما هیچ نداشت وه که بی‌بهره هم از مهره هم از مار شدیم

به پایان آر دل جویی چو دل را به اوّل دستبرد از دست بردی

روی ماه مصر نیلی شد ز اخوان زمان روی دل جوییم از اخوان زمان ما همچنان

دل جویی و ملاحت و حسن و جمال را مانا تمام جلوه تو مجلی و مظهری

شادی طلبی از غم جانان مگسل ور دل جویی ز زلف ایشان مگسل

همه عمر آنکه در کویت دل گم کرده می جوید چه باشد گر تو دل جویی کنی از لطف یکبارش