دستارخوان

معنی کلمه دستارخوان در لغت نامه دهخدا

دستارخوان. [ دَ خوا / خا ] ( اِ مرکب ) دسترخوان. سفره دراز.( برهان ) ( انجمن آرا ). سفره چهارگوشه. ( شرفنامه منیری ). سفره ، و در لهجه شوشتر «دسارخوان » گویند. ( لغت محلی شوشتر، نسخه خطی ). سفره ، زیرا که آنرا بر بالای خوان کرده در مجلس آرند، و با لفظ کردن و افتادن مستعمل است. ( از آنندراج ). سفره. ( دهار ) : چنان مجلس با هیبت بود که فقیر از غایت دهشت دستارخوان را باژگونه انداختم. ( رشحات علی بن حسین کاشفی ).
فیض حق کرد و نصیب خاکساران بیشتر
نیست بی نعمت اگر دستارخوان افتاده است.ثابت ( از آنندراج ).ز خست خورد با زن آن کس که نان را
کند معجر خویش دستارخوان را.میرزا عبدالغنی قبول ( از آنندراج ).خلق را برداشت از خاک مذلت رفعتش
در زمان او همین دستارخوان افتاده است.؟ ( از آنندراج ).|| کندوری. ( شرفنامه منیری ). پیش انداز. پیش گیره. تاتلی. حوله. درازخوان. ساروق. غِمر. کندوره. کندوری. مشوش :
دلش خونابه جای محنت آمد
تنش دستارخوان لعنت آمد.عطار.او حکایت کرد کز بعد طعام
دید انس دستارخوان را زردفام...
در تنور پر ز آتش درفکند
آن زمان دستارخوان را هوشمند...
گفت زآنکه مصطفی دست و دهان
بس بمالید اندر این دستارخوان.مولوی.تندل ؛ دست در دستارخوان یعنی در کندوری مالیدن. || زله ونواله. ( لغت فرس اسدی ) ( برهان ) :
به من داد ازین گونه دستارخوان
که بر من جهان آفرین را بخوان.فردوسی ( از لغت فرس ).

معنی کلمه دستارخوان در فرهنگ معین

(دَ. خا ) (اِمر. ) ۱ - سفره ، سفره بزرگ . ۲ - دستمال سفره .

معنی کلمه دستارخوان در فرهنگ عمید

۱. سفره، سفرۀ بزرگ.
۲. دستمال سر سفره.
۳. نواله، دست خوان: به من داد ازاین گونه دستارخوان / که بر من جهان آفرین را بخوان (فردوسی: ۳/۳۷۵ ).

معنی کلمه دستارخوان در فرهنگ فارسی

سفره، سفره بزرگ، دستمال سرسفره
( اسم ) ۱ - سفره دراز که آنرا بالای خوان کرده در مجلس آورند . ۲ - سفره . ۳ - دستمال سفره .
دستر خوان سفره دراز سفره چهار گوشه

معنی کلمه دستارخوان در ویکی واژه

سفره، سفره بزرگ.
دستمال سفرهنگستان

جملاتی از کاربرد کلمه دستارخوان

در تنور پر ز آتش در فکند آن زمان دستارخوان را هوشمند
گفت زانک مصطفی دست و دهان بس بمالید اندرین دستارخوان
او حکایت کرد کز بعد طعام دید انس دستارخوان را زردفام
سر در اندازم نه این دستارخوان ز اعتماد هر کریم رازدان
سرکه بردستارخوان‌خلق وهمچون‌سرکه دوست می‌کند بر ما ترش‌ رنگین رخ‌گلفام را
کرده دستارخوان ز شیر و شکر سفرهٔ نعمت اینچنین خوشتر
عزیز آن کس که دارد میهمان را کند شیر و شکر، دستارخوان را
صبح، دستارخوان ایوانش مه نو یک رکابی از خوانش
بمن داد زین گونه دستارخوان که بر من جهان آفرین را بخوان
چو دستارخوان پیش بهمن نهاد گذشته سخنها برو کرد یاد