درگه

زرد رویان درگه او را روی چون ارغوان همی‌یابم

ای دل و دیدهٔ خاک درگه تو سر من همچو خاک در ره تو

ندیدی مرمرا سی سال روز و شب درین درگه چنان کآذر گشسب پارس را با برهمن بینی

۱ - بهمن ۲ - شهید ذاکری ۳ - بندر سوزا ۴ - باسعیدو ۵ - سلخ ۶ - کاوه ۷ - مسن ۸ - درگهان ۹ - لافت ۱۰ - فجر ۱۱ - شرکت نفت ۱۲ - رمچاه ۱۳ - کندالو ۱۴ - طبل ۱۵ - هنگام ۱۶ -کانی ۱۷ - دوستکو

خرمن عمر از هوا بر باد غفلت داده‌ام لاجرم بر درگهت روی چو کاه آورده‌ام

همیشه موکب تو سعد و فتح را مأوا همیشه درگه تو عدل و ملک را مأمن

دل سیر نگردد از غم دوست چو آز وز درگه درد رو نتابد چو نیاز

برین درگه چه می‌پنداری ای دوست‌؟ که از مغز جهان فرقی‌ست با پوست

ز شوق درگه شاهش همی بجنبد مهر چو جان مرد مسافر ز آرزوی وطن

درگهش را نیاز پیرایه تو نیاز آر سود و سرمایه

داشت نوشِرْ‌وان بر درگه خود سلسله‌ای تا دلیلی بود از عدل و نشانی ز امان