دانگاه

اسماعیلیه در ۱۸۶۴م با ویژگی‌های سبک معماری سده ۱۹م و ساختاری شبیه به شهر ریویرا در فرانسه، با خیابان‌های عریض و میدانگاه‌های مشجر، باغ‌ها و مزرعه‌هایی که شهر را از ۳ طرف در برگرفته‌اند و نیز مدارس و حمام‌های زیبا، هتل‌های مدرن و کاخ باشکوه حکومتی با هزینه و وام‌های کلان، ساخته شد. چندان‌که تنها هزینه دیوارهای کاخ حکومتی (سرایه) اسماعیلیه ۸۲۰ ،۳۸ لیره و هزینه ساختمان کامل آن بالغ بر ۲۸۶ ،۲۰۱لیره مصری گردید. شهر اسماعیلیه به دو بخش تقسیم می‌شد، بخشی از آن عرب‌نشین و بخش دیگر اروپایی‌نشین بود که این بخش پیوسته روی در ترقی داشت.

شیریست بدانگاه که شمشیر بگیرد نی‌نی که تهیدست خود او شیر بگیرد

براقش زد ز میدانگاه هفتم به صحن خان هشتم کاسهٔ سم

دل به زندانگاه غفلت خاک بر سر می‌کند کاش چشمی می‌گشودم تا دری می‌داشتم

چه دانم من که بازآیی تو یا نه بدانگاهی که باز آید قوافل

بدانگاه یاد آیدت راستی که ویران شود کشور از کاستی

خوار نمایدت ژنده پیل بدانگاه ورچه بود مست و تیز گشته و غران

حرص زندانگاه یک عالم امیدم کرده بود عبرت‌کم‌فرصتیها سخت احسان‌کرد و رفت

نیست زندانگاه امکان سنگ راه وحشتم چون نگه سامان عینک دارم از دیوارها

این آرامگاه در محله پنبه ریسه در شرق میدانگاه میان امامزاده علی و آمنه خاتون شهر قزوین واقع شده‌است که به آن گنبد دراز نیز می‌گویند.

بدانگاه سوگند پرمایه شاه چنین بود آیین و این بود راه

وز درخت اندر، گواهی خواهد اوی تو بدانگاه از درخت اندر بگوی: