دادگاه

چو شاهی است دین تاجش و دادگاه دل پاک دستور و دانش سپاه

آخر به دادگاه دگر اوفتاد کار رفت آن که از تو شکوه بیداد کردمی

کس داوری نبرده ز جورت به دادگاه آن بی گنه که شاه زبانش بریده کو

کنون‌ هرچه‌ خواهی‌ ازین‌ دوست‌ خواه بجز جان که شد برخی دادگاه

به حکم دادگاه غیب ناگاه بدست خویش میبرد سر خویش

نظر کنند بیک چشم بر ضعیف و قوی که دادگاه زبردست و زیر دست اینجاست

خرد افسرش باشد و دادگاه هش و رای دستور و دانش سپاه

زکاتی را که خواهی دادگاه کیسه وا کردن گره بربند کیسه افکنی هم بند همیانی

خلیفه دید در آن نوشته است: ای غافل، خصم: به رفتن بدادگاه بر تو پیشی گرفت. و تو نیز پس از او خواهی شد. منادی جبرئیل است و قاضی را نیازی به دلیل و برهان نیست.

به یوسف دادگاه و تخت شاهی رهانیدش ز چاه و بند و زندان