خطاطی

شاهزاده آنپیونگ خطاطی بود که مهارتش حتی در دربار سلسله چینی دودمان مینگ نیز مورد تحسین همگان بود. او همچنین مجموعه‌دار هنری بود که از سنین کودکی اقدام به جمع‌آوری آثار خطاطی و نقاشی کرد اما وی تنها نقاشان چینی را مورد توجه قرار می‌داد. آن گیون تنها نقاش کره بود که شاهزاده آثارش را گرامی می‌داشت.

همین‌طور خطاطان بسیاری به وجود آمدند و کتاب‌ها و رساله‌هایی دربارهٔ خط و خطاطی پرداختند.

محمدرضا شجریان علاوه بر آوازخوانی، علاقهٔ زیادی به خوشنویسی ایرانی داشت. او از سال ۱۳۴۴ به فراگیری خط نستعلیق نزد ابراهیم بوذری و حسین میرخانی پرداخت. او دارای درجهٔ ممتاز در خط نستعلیق بود. محمدرضا شجریان در سال ۱۳۸۹ آثار خطاطی خود را در نمایشگاهی در تالار وحدت به همراه منتخبی از خوش‌نویسان معاصر به نمایش گذاشت.

چنانچه گفته شد در اشعارش «ترابا» تخلص می‌کرد و با همین لقب شهرت دارد. اما میرزای سنگلاخ به روش همیشگی خود به او نیز چون دیگر خوشنویسان لقب بخشیده و وی را «رئیس‌الخطاطین» خوانده و کتابت دیوانهای شماری از شعرای نامدار و گمنام و مرقعات نفیس متعدد موجود در «ایران و روم» و قطعات خط بسیار به او نسبت داده که هیچ‌یک از این آثار تاکنون دیده نشده است.

آثار ابراهیم صلاحی بیشتر شبیه به خطاطی‌های عربی در فضای رنگ‌های سیاه و سفید خلق شده‌اند و با دقت بیشتر به این آثار می‌توان متوجه شد اعتقادات مذهبی و اسلامی عربی نظیر موجودات و مخلوقات عجیب شبیه جن و شیاطین در آثارش وجود دارند.