یا

امشب که در دیر آمدم، زنار باید بر میان ای یار ترسا، حلقه‌ای زان یار زناری بده

چون وجود است هرچه می یابم غیر او نیست در جهان موجود

چو آمد نامه خسرو به پایان به خون دیده اش بنوشت عنوان

دشنام سرود و رود مقصود تو شد بپرست پیاله را که معبود تو شد

بر تیغ بلاهای تو تا پاک شوم با زهر سخن های تو تریاک شوم

با دیده ای که می شود از نور ذره آب کارم به آفتاب قیامت فتاده است

یا ساقی دریادل ما بزم نهاده‌ست یا نقل و شکرهاست به قنطار رسیده

دل چو آتش، دیده چون ابر، از توام بی‌کس و بی‌یار و بی‌صبر، از توام

ای که مستور عدت کف تست قطره در ابر همچو بی‌شویان

شرح سخن محمدی کن تا چند کنی بیان معقول