گورستان

اگر خواهی صفای آن جهانی بگورستان گذر تا می‌توانی

باز پرس از اهل گورستان تو نیز تا چه میگویند از عمر عزیز

نقلست که چون او وفات کرد او را به خواب دیدند زرد روی و غمگین و زار می‌گریست گفتند چه حالتست خیر است گفت: چگونه خیر باشد که درین گورستان که منم از ده جنازه یکی بر مسلمانی نمرده است که می‌آرند.

بقعه پیر غریب سرخه مربوط به دوره صفویه و در شمال شرقی سرخه بین مزارع که قبلاً گورستان بوده واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۵ خرداد ۱۳۸۱ با شمارهٔ ثبت ۵۸۲۹ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

حکایت: در شهر مردی درزی بود، بر دروازهٔ شهر دوکان داشتی بر گذر گورستان‌، و کوزه‌ای در میخی آویخته بود و هوسش آن بودی که هر جنازه‌ای که از درِ شهر بیرون بردندی وی سنگی در آن کوزه افکندی و هر ماهی حساب آن سنگ‌ها کردی که چند کس بیرون بردند و آن کوزه را تهی کردی و باز سنگ در همی‌افکندی‌. تا روزگاری برآمد، درزی نیز بمرد، مردی به طلب درزی آمد و خبر مرگ او نداشت‌؛ در‌ِ دوکانش بسته دید، همسایهٔ او را پرسید که ‌«این درزی کجاست که حاضر نیست؟‌» همسایه گفت که «درزی نیز در کوزه افتاد!‌»

فارس گردون فتاد از پشت زین کان نازنین کرد بر چوبینه مرکب سوی گورستان خرام

گفت آبادانی ای مرد تمام نیست جز در کوی گورستان مدام

بگورستان نگر ای مرد غمناک ببین آن رویها بنهاده در خاک

امامزاده ۷ امام و گورستان بلکوت مربوط به دوره قاجار است و در شهرستان رودسر، بخش رحیم آباد، روستای بلکوت واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۷ بهمن ۱۳۸۲ با شمارهٔ ثبت ۱۰۹۶۷ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.

بگورستان نگر تا درد بینی جهانی زن جهانی مرد بینی

بلشکر گاه آدم بر ره امروز که گورستانست آن لشکرگه امروز

هین مدو اندر پی نفس چو زاغ کو به گورستان برد نه سوی باغ