گل رخسار

سرو را با قد رعنای تو بودی نسبتی گر ز گل رخسار و از غنچه دهانی داشتی

رسید از قدم مرکبش شرف بزمین بخاک لطف چمن داد از گل رخسار

بهار و باغ با ترکان گل رخسار خوش باشد شراب تلخ با خوبان شیرین کار خوش باشد

برد ز یک گل رخسار صد گلستان فیض کند نسیم نگه بر گل رخت چو عبور

به شب زلف بتان، روز تمام است اینجا گل رخسار، شفق پرور شام است اینجا

گل رخسار تو هرجا که نمودار شود باغ بر شبنم گل بستر بیمار شود

دست مشاطه اگر زلف ترا تاب دهد خون دلها گل رخسار ترا آب دهد

نقش خط بر آب بستن را تو پیدا کرده‌ای سبزه از آتش برآوردن گل رخسار تست

به هوای گل رخسار تو زاریم و نزار مرغ زاریم و ز گلزار جهان بیزاریم

کنون بالای سروینم کمان شد گل رخسارگانم زعفران شد