گران

ای سرت از قاف گرانتر بسی کوه به این سنگ نیابد کسی

بار بردار از دل مردم که بر دوش زمین برندارد هر که از دل بار، می گردد گران

قوله تعالی وَ إِنْ کانَتْ لَکَبِیرَةً إِلَّا عَلَی الَّذِینَ هَدَی اللَّهُ رب العالمین گواهی بداد که ایشان بر پی رسول رفتند و بهر دو قبله نماز کردند، تحویل قبله بریشان گران نیامد، و در کار رسول در حیرت و تردد نیفتادند، گواهی داد اللَّه که ایشان راست راهان‌اند و بحق راه بران، و ایشان را این فضیلتی بزرگوارست و کرامتی تمام.

شدم زضعف چو مویی و از نزاکت طبع گرش بدل گذرم بر دلش گران آید

در سپه جهل بسی تاختی اکنون یک چند گران کن عنان

ترک حیات نیست به خاطر مرا گران ترسم شود ز مرگ، بدآموز خواب چشم

بخت نگون نمود گرانی که صیدوار فتراک بستهٔ تو نشد جسم لاغرم

وصل تو گرانبهاست ای گوهر و ما همچون دریا، کنار خشکی داریم

بدان زال گفت ای گران مایه مام هلا زود زی میر شامی خرام

پس ای جان برادر چون خواهی که عیب دیگران را بگویی، اول عیوب خود را یاد کن و درصدد اصلاح آن برآی.