چوب بست

هزار مانی بر چوب بسته یابی دست که رشگ صنعت چینی و نقش چین بینی

شانه در زلف تو دست باد را بر چوب بست سرمه در چشم تو داد خودنمایی می دهد

گفتم از دنیا فشانم دست در پایان عمر حرص پیری از عصا دست مرا بر چوب بست

لنگر آسودگی دست مرا بر چوب بست تا به دست بسته روزی طفل در گهواره یافت

بانگت دل شبروان شکسته دست عسسان به چوب بسته

کی عقدهٔ دلم بگشاید ز سیر باغ دستی است گل که حسن تو برچوب بسته است

ز بهر یکی چوب بسته دوال شوی در دم اختر شوم فال

دست ارباب قلم را یکقلم بر چوب بست در سخن چون صائب ما هیچ کس استاد نیست

بر چوب بست غیرت من دست شانه را دست این چنین به زلف نسیم صبا نیافت

زهی از خطت نرخ عنبر شکسته قدت سرو را دست بر چوب بسته