پای مزد

بپای مزد ترا جان همی دهم اینک نگویمت که پیامم برایگان برسان

تو را من یکی پای مزد آورم به دیده زمین پیش تو بسپرم

کمتر نگار کلک مرا پای مزد نیست صد بار بوسه گر دهدم روزگار دست

دل برد پای مزد جان خواهد رسم نوبین که در جهان آورد

جان دهمش پای مزد تا ببرد دل آری همه کس درین شمار نداند

چو عفوش دست گیرد مجرمان را بپای مزد می‌بخشد جنان را

پای مزدت چو نزد من آیی بدهم گر بسر رسد دستم

ورا باشد این گنج را پای مزد که رخشنده بادا وی از اورمزد

هر رهی رفتن ندارد پای مزد ای بسی ره کاندران غول است و دزد