پاک دل

گر ز جان دست برداری تو، دهم از دلی پاک دلی بی جگرت

بی فکر تو، ناپاک دل از لوث جهان است بی ذکر تو، دل خانه بی آب و روان است

گفتم‌که من این قصه نگارم به علیخان کش بار خدا پاک دل و نیک سیر کرد

مجلس مقام مردم ناپاک دل مخواه کاین جای پاک جای اراذل نمی‌شود

ما پاک دلان بی ریاییم مرآت جمال کبریاییم

گرفتند یاران برو آفرین که ای پاک دل خسرو پاک دین

او در سخن و رفیق خاموش تا پاک دلش ببرده از هوش

در طینت آن پاک دل در خاطر آن پاکدین حاشا خطا حاشا خلل حاشا شرر حاشا فتن

نه چرا از فقر نالم چون خرد فلاح وار تخم صبر اندر زمین پاک دل میکاردم

مردم پاک دل هند به ما درنگرند گر ز تهران کند این چامه به کلکته گذر