هودج

گاهی که بود به هودجش جای در راه طلب که می نهد پای

کلخن ملک و گلشن ملکوت کنج ناسوت و هودج لاهوت؟!

به هودج پری‌دخت را کرده جا فرستاده او را به راه خطا

چگونه خواب برد ساکنان هودج را ز غلغل جرس و ناله ی گرفتاران

دهمش از خط و خال معنی طراز نشانمش در هودج عز و ناز

که از زیر هودج روان گشت خون بدانسان که شد خاک از آن لعلگون

یک طرف هودج قدس است، که بر سایه او رهنمای نظر بسته چو جذر اصم است

بر هودج زینب(س) داغدار به نیزه سر حجت کردگار

که بر پهلوانی زبان راندند همی کنگ دژهودجش خواندند

گر چو سگان دهند ره در پی محمل توام چرخ به فرق سرکشد هودج کبریای من