نکایت

اگر نکایت پیری در او رسیده بدی دگر به خیر نکردی حکایت پیری

در هر زبانی از سخن من فسانه ییست در هر ضمیری از سبب من نکایتی

می کنند این و هیچ مفسد را بر چنین کارها نکایت نیست

خاقانیا به تقویت دوست دل مبند وز غصهٔ نکایت دشمن جگر مخور

من کیستم چه دارم چندم کیم چیم کم هر زمان رساند گردون نکایتی

چند بود بیان تو بیش مگو به جان تو هست دل از زبان تو در غم و در نکایتی

گر به جانم رسد نکایتِ تو کس ز من نشنود شکایتِ تو

رسومش مر نکایت را مزاج است مثالش مر جلالت را عیارست

صاحبا گویا نئی آگه که هست ابن یمین هر دم از دوران گردون صد نکایت یافته