نورهان

به محفل وجود جان، به عرش و لوح اختران رسد جلای نورهان ز روی مهرسان تو

ماه نو از فلک به منزل نه ماه شاه زمین را به نورهان ظفر آورد

بودم در این که خضر درآمد ز راه و گفت عید است و نورهان شده ملک سکندرش

پاسبان گفتا چه داری نورها گفتم شما کان زر دارید و من جان نورهان آورده‌ام

گر مدعی نه‌ای غم جانان به جان طلب جان چون به شهر عشق رسد نورهان طلب

کو نزل عاشقان که منزل رسیده‌ایم جان نورهان دهیم که نادیده دیده‌ایم

لعلی ز حقه دل و جان وقت بازگشت پیش کلام مجد کشیده به نورهان

طراز‌ی نوانگیزم اندر جهان که خواهد ز هر کشوری نورهان