نهاز

گلشن توحید را خجسته نهالی گله تائید را یگانه نهازی

نروم اندر این بزرگ رمه که بدو در نهاز شد بز لنگ

دهر صحرا و ستم گرگ و خلایق رمه‌اند سایهٔ عدل و مثال تو شبان است و نهاز

چرخ را اقتدا به همت اوست رمه را اقتدا بود به نهاز

ز بیم هیبت و سهم سیاست تو بدشت ز گرگ پنجه فرو ریزد از نهیب نهاز

از هول تو شیر زینهار خواره پیش رمه ترسان کند نهازی

سپه دشمن اورا رمه ای دان که دراو نه چراننده شبانست نه رهجوی نهاز

بر سر دیو تو را عقل بسنده است رقیب به ره خیره تو را علم بسنده است نهاز

رسم و آئین عمر شد تازه باز از عدل او جفت گردد در رمه گرگ و نهاز از عدل او

راستی کن تا شود جان تو شاد از بهر آنک جفت غم گردد شبان چون کج رود روزی نهاز