ناهد

چون آدم و داود خلیفه توئی از حق حق زی تو پناهد که پناه خلفائی

ز دوری من گرچه کاهد چو ماه در آخر به وصلم پناهد چو ماه

بود سایه‌اش ظل ممدود باری پناهده گر که جوید لوائی

ز تف آتش خشم تو بد سگالت اگر به آب عفو پناهد به خدمتش بپذیر

بر، قصد که ناهدوش ای معنی برجیس بهرام صفت دست به خنجر زده ای باز

اگر در حوادث که پیش آیدت بدرگاه ایزد پناهد دلت

تب برد شیر و پناهد سوی نی تا به نی بو که تب او ببرند

نمیرد کسی کو روان پرورد به یزدان پناهد ز راه خرد

و گفته‌اند که در میان زنان مصر دختری ناهده بود بر ملّت کفر و آن ساعت که جمال یوسف دید حیض وی بگشاد و آن جامه تجمل که داشت آلوده گشت و از خجلی و شرمساری اندر سرّ خویش ایمان آورد، گفت: ای خدای یوسف مرا دریاب و شرمسار مکن، ایمان آوردم بیکتایی و بیهمتایی تو، ربّ العزّه همان ساعت دهشت و حیرت بر همه زنان افکند تا دستها بریدند و جامها بخون بیالودند تا در میانه آن دختر خجل نشود.

گر پناهدحاسد از خشمش به صد حصن بلند ور گریزد دشمن از قهرش به صد سور رزین