میانی

میانی

معنی کلمه میانی در لغت نامه دهخدا

میانی. ( ص نسبی ) منسوب به وسط. منسوب به میان. آن که یا آنچه نسبت به میان دارد. || هرچیزکه در وسط و میان واقع شود. وسطی. || ( اِ ) قسمت وسطای غلاف تخم نباتات. ( ناظم الاطباء ). || واسطةالعقد. ( از یادداشت مؤلف ) :
در صدر خردمندان بی فضل نه خوب است
چون رشته لؤلؤ که بود سنگ میانیش.ناصرخسرو ( دیوان چ دانشگاه ص 296 ).

معنی کلمه میانی در فرهنگ عمید

وسطی.

معنی کلمه میانی در فرهنگ فارسی

( صفت ) منسوب به میان : ۱ - وسطی . ۲ - وسط میانه : در صدر خردمندان بی فضل نه خوبست چون رشته لولو که بود سنگ میانیش . ( ناصرخسرو )

معنی کلمه میانی در فرهنگستان زبان و ادب

[ورزش] ← بازیکن میانی
{mediant} [موسیقی] درجۀ سوم گام های بزرگ (major ) و کوچک (minor )

معنی کلمه میانی در دانشنامه عمومی

میانی (مهرستان). میانی، روستایی در دهستان زابلی بخش مرکزی شهرستان مهرستان در استان سیستان و بلوچستان ایران است.
بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵، جمعیت این روستا برابر با ۱۶۲ نفر ( ۳۹ خانوار ) بوده است.

جملاتی از کاربرد کلمه میانی

کس چه داند که میانی و دهانی داری گر نبندی کمر ای دلبر و لب نگشائی
در آرایه پسوندی به همراه نقطه میانی آن
چو چشم سوزنش کوچک دهانی بسان رشتهیی او را میانی
در میانی یا برونی از میان بر کناری یا نهانی یا عیان
شامیانی که شوم پی بودند اهل آزرم و شرم کی بودند
ای نور دیده و دل از دیده‌ها نهانی با ما نه در میانی کاندر میان جانی
آب‌انبار میانی حسن‌آباد مربوط به دوره پهلوی اول است و در شهرستان میبد، بین روستای حسن‌آباد ومیبد واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۴ اسفند ۱۳۸۳ با شمارهٔ ثبت ۱۱۶۳۶ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
خلیل من ای جانم از تو بر آتش اگر در کناری و گر در میانی
من شاد شده تا شده باریک تن من از آرزوی آنکه تو باریک میانی
این روستا در دهستان لیراوی میانی قرار دارد و بر اساس سرشماری سال ۱۳۸۵ جمعیت آن ۲۵نفر (۶خانوار) می‌باشد.
بسا کس کز نهیب او میانی چون‌ کمان دارد به خدمت پیش تخت او کمانی برکمر دارد
پروازی، حالت‌های میانی چشم هم نه تنها قابل تصور اند، بلکه در سراسر دنیای وحش فراوان‌اند. کِرم پَهن،
از هر دو جهان کنار داریم با آنکه همیشه در میانیم
به نازک میانی است کارم که دیدن کند کار آتش به موی میانش
این روستا در دهستان دابوی میانی قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۲۳۰ نفر (۵۹خانوار) بوده‌است.