میان بسته

میان بسته بر پیش ما چون رهی پسر با برادر به کشتن دهی

وگر بر پرستش میان بسته‌ای چنان دان که از تیغ من رسته‌ای

بگردون بر ، از بهر پیکار خصمش میان بسته دارد همیشه دو پیکر

برخاست میان بسته دلم چابک و چست میخواست که کار خود کند جمله درست

ای پیش تو سپهر میان بسته چون قلم مردم و مردمیت بعالم شده علم

چنین داد پاسخ که من با سپاه میان بسته‌ام جنگ را کینه خواه

تو شادمان نشسته و اقبال پیش تو روز و شب ایستاده میان بسته بنده وار

که تا من کمر بر میان بسته‌ام بدل خسته‌ام گر بجان رسته‌ام

هم میان و هم‌ کران عالم اندر حکم تو پیش حکم تو میان بسته سپاه بی‌کران

بصد جا میان بسته متصل که بربایی آثار طاعت ز دل