موفر

دیدم که سیئات جهانش نکرد صید ز آن رد نکردم این حسنات موفرش

هرچند کن عطای موفا شگرف بود دانند کاین ثنای موفر نکوتر است

موفر عز و جاه و دولت او مباد اندر جهان الا مؤید

کافرم گر پیش از او یا پیش از او اسلام را زین نمط کو ساخت تمهید موفر ساختند

پرکن قدحم کامروز صهبای موفر به ای سینه صاف تو چون بخت ملک فربه

شاه ایرانیان مظفر ازوست جاه سلجوقیان موفر ازوست

مقدم بدانش ، ممیز ببخشش مظفر بکوشش ، موفر بخدمت

به فال همایون و فرخنده اختر به بخت موفی و سعد موفر

هر که دوست او بود از عیب مطهر شود. هر که از امت او بود گناهش مکفر شود، دلش منور و جانش معطر شود، و از رحمت نصیب او موفر شود، شربت او از حوض کوثر شود، جای او بهشت معنبر شود، خلعت او دیدار خدای اکبر شود.

ای طوطی جان پر زن بر خرمن شکر زن بر عمر موفر زن کز بند قفس رستی