مقلب

من نرم چو موم کی کنم آندل سخت این کار مقلب القلوب است نه من

ملکرا تا شد مقلب لطفت از هر عنف گشت نیش نوش و چاه جاه و سوک سور و خصم یار

ای آنکه مقلب مسائی و صباح لبریز بود ز رواح فیضت اقداح

چون کشد بر دوش بار یقه مقلب بگو جامه کز نازکی بار گریبان برنتافت

چون مقلب حق بود ابصار را که بگرداند دل و افکار را

سربا مست گریبان یقه با مقلب آن کنیسه که زدند از پی دفع امطار