مقرر

کسی که پا ننهد در میان خاکستر مقرر است که از آتش نهان ترسد

تا فلک را میسر است مدار تا زمین را مقرر است قرار

در شان اوست آمده امروز«هل اتی» از آسمان به عالم و این خود مقررست

از دل نبود نامی بر صفحه وجودم روزی که روزیم شد از خون دل مقرر

صبح وجود را به جز این آفتاب نیست بر ذره ذره وحدت حسنش مقرریست

کو کسی کو هرچه می‌بیند نه رای آرد به خود تا دلش را نسخهٔ عالم مقرر گویمی

به من از دولت وصل تو مقرر می‌شد کارم از لعل گهربار تو چون زر می‌شد

جهان فانی اگر با عدو گذاشت چه غم مقرر است فکندن به پیش سگ مردار