معطی

شاه کهستان گشای خسرو تازی نژاد حاتم دینار بخش معطی مدحت ستان

برق تیغش چو برق روشن و تیز ابر جودش چو ابر معطی و راد

مدح خوان تو مکرم شعرا وصف گوی تو معطی احرار

نوری که معطی تأیید است که نفس و بدن بدو قوی روشن گردد در لغت پارسیان «خرّه» گویند.

شیخ الاسلام گفت: کی حقیقت نه بکرامت درست شود، کی حقیقت خود کرامت است، و کرامات ابدال و زهاد را بود، و از مکر و غرور خالی نباشد. چون همه عطاها که بآن نگری. ترا بآن باز گذارند. از عطا معطی پسند و از کرامت مکرم.

خسرو کافی کف دریا دلی معطی نفع و ضر و خیر و شری

گنج پرداز دست معطی تو بزم را همچو خلد را کوثر

معطی و منصف خزانه حق منهی و مشرف هزینه جم

رو بگو ایزد یکی قایم به ذات و لم یزل قادر معطی و دانا خالق بر و بحار

هستی ونیستی بدو راجع هم ز تقدیر معطی و مانع

دست زر افشان تو معطی بر خاص و عام تیغ سرافشان او قوت اهل نظام