مطهره

که بیار آن مطهره اینجا به پیش تا بشویم جمله را با دست خویش

وسوسه پایی بدلش برفشرد دست سوی مطهره آب برد

ابوسلیمان دارانی گوید عامربن عبدقیس به شام می‌شد، با او مطهره‌ای بود هرگاه که وضو خواستی کردن از آنجا آب بیرون آمدی و چون طعام خواستی شیر بدر آمدی.

شربتی از مطهره در طاس ریخت زانچه خضر در لب الیاس ریخت

محمل کش حاجی چو بود خضر چه باک است گر مطهره از دجله بغداد نبندد

پس پای طرب در ملک عرب نهاده، بهدایت نور قدس جانب نسل پاک و ذریه تابناک جناب اسمعیل شتافت و فرعا بعد اصل در مناظره ظاهره و مظاهر مطهره نقل و تحویل میکرد و بشوق نعمت موعود و طوف کعبه مقصود کوچ بر کوچ میرفت و میگفت:

گفت سلمان که اگر داشت قناعت مهمان به نمک ساختمی نی به کرو مطهره شد

و اصل آن است که بدانی که خلق را نفرموده اند که چیزی خورند که در علم خدای تعالی حلال باشد که در طاقت کس نیاید، بلکه فرموده اند که آن خورند که پندارند حلال است و حرامی آن پیدا نبود و این همیشه آسان به دست آید. و دلیل بر این آن است که رسول (ص) از مطهره مشرکی طهارت کرده است و عمر از سبوی زنی ترسا طهارت کرده است و اگر به شبهه بودندی نخوردندی و پلید خوردن حلال نبود. و غالب آن بود که دست ایشان پلید بود که خمر خورده باشند و مردار خورده ولیکن چون پلیدی ندانستی به پاکی گرفتند.

ابوالاسواد راعی بود از مشایخ او است که وقتی اهل را گفت در بادیه، کی پدرود باش که من رفتم خواهر وی مطهرهٔ وی از شیر پر کرد و فراوی داد، ووی برفت، از راه بازگشت و گفت: که آب ندارم کی طهارت کنم، مرا آب واجب‌تر از شیر. از شیر. از شیر تهی کرد و آب برد برفت، و هرگاه کی طهارت خواستی کرد، آب فرو آمدی، و چون تشنه و گرسنه شدی، شیر فرو آمدی.

مطهره آدابی برای خودش دارد و در همه بازیها این کارها را می‌کند. در آخرین مسابقه طبق عادت همیشگی قبل از انجام بازی وضو می‌گیرد، آیة الکرسی می‌خواند و قرآن را باز می‌کند و چون این کار را همیشه تکرار می‌کند، حریفان و مربیان آنها به این کار او اعتراض می‌کنند.

بنگر که چون به حکمت در بست کردگار سفرهٔ تو را و مطهره را سر به حنجره