مستخف

گفتم بجهم همچو کبوتر ز کفت گفت ار بجهی کند غمم مستخفت

پس گوئیم که حال میان این چهار اصل راست است اندر آنچه هر یکی از ایشان فایده پذیرند از کلیمه باری سبحانه و تعالی همه معنیها یکیست چنانکه خدایتعالی همیگوید قوله تعالی:سوا منکم من اسر القول و من جهر به و من هو مستخف باللیل و سارب بالنهار همیگوید یکسانست از شما آن کس که گفتار را پنهان دارد و آنکس که آشکارا گوید و آنکه بشب پوشیده باشد و آنکه بروز پیداست پس بدانکه قول پوشیده گوید عقل را همیخواهد کزو تایید بدانچه فرود ازوست از نفس و ناطق و اساس پوشیده رود و بدانکه سخن آشکارا گوید مر نفس را همیخواهد که ترکیب عالم ازو آشکار است و بدانکه بشب پوشیده باشد مر اساس را همی خواهد که دور او پوشیده و علم او بسر رسد بخلق و بدانکه بروز آشکار است مر ناطق را همیخواهد که دعوت ظاهر کتاب و شریعت او آشکار است. پس گوئیم که بپوشیده دادن علم تاویل اساس مانند عقل است که تایید ازو پوشیده رسد بفرود ازو و ناطق به پیدا کردن کتاب و شریعت مانند نفس است اندر پیدا کردن ترکیب عالم.

کوه را مانم هنگام وقار گرچه چون ذره چنین مستخفم

که مرا این علم آمد زان طرف نه ز شاگردی سحر مستخف

چاره خشک و بی‌مدد نفخه ایزدی بود کوست به فعل یک به یک نیست ضعیف و مستخف

گاهی کشیده ضربت دندان مستخف گاهی چشیده شربت زندان روزگار

به یاری‌های شمس الدین تبریز شود بس مستخف و مستهام او