مستحل

غم بنیاد آب و گل چه خوری دم گردون مستحل چه خوری

هرکه او خیره ساز و مستحلست گر بدزدد ز شعر من بحلست

مستحلا، پیر مستحل نسزد چونکه نخواهی ازین و آن بحلی؟

وَ اللَّهُ لا یُحِبُّ کُلَّ کَفَّارٍ بتحریم الربوا. مستحل له، أَثِیمٍ ای فاجر بأکله.

یار معشوق من از مستحلی بر نخورد تا نیاید زمن این بیدلی و محتملی

کسی کو شما را بود بدسگال بود با خدای جهان مستحل

آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی زلف تو ببرد آن چنان مستحلی

بگفت: ای فرومایهٔ مستحل نیاورد گردون چو تو سنگ دل

خبر یافت گلشاه کآن مستحل جدا کردش از ورقهٔ برده دل

آز بسیار خوار و مستحلست پادشا صورت و گدای دلست