مزور

فریاد از آن نگار که چون چشم پر خمار بیمار وزار کرد بخط مزورم

گردون وکیل خصم هنر شد بحکم آن دلتنگ و کوفته چو گواه مزورم

درین جهان مزور به ترس و باک نگر به دام بیشتر از دانه زیر خاک نگر

ملک زیبایی مسلم گشت فرمان تو را تا چنین خطی مزور کرد انشی روی تو

در چنبر مه، چو مار در جبین آری بر مهره ی مه مزور انگیزی

فروغی مزور سراسر کثافت به نوبر به چرخ برین می‌فرستم

بر عروس مملکت گر بسته شد خصمش رواست خود برو عقد نکال اول مزور بسته اند

کنون خسرو شیر کش خوانمت من که این نام بر تو نباشد مزور

شرف به علم و عمل باشد و تو را همه هست بدین نعیم مزور چرا همی نازی؟

تا رخ خوبش نزاد عشق، ستمگر نشد تا سر زلفش ندید فتنه مزور نساخت