ماهواره

ماهْواره (satellite)
(یا: قمر مصنوعی) هر جسم کوچکی که بر گرد جسم بزرگ تری مدارپیمایی کند. قمرهای طبیعی، که به دور سیاره ها می گردند، قمرنامیده می شوند. کاوشگرهایی فضایی به مقصد قمرهای طبیعی از جمله ماهِ زمین، دیموسمریخ، و ایوو گانیمیدو اروپایِ مشتری فرستاده شده اند. در ۱۹۵۷، اتحاد شوروی نخستین ماهوارۀ مصنوعی، اسپوتینک ۱ را به مداری بر گرد زمین فرستاد. ماهواره ها در علوم، ارتباطات، پیش بینی وضع هوا، و امور نظامی و جاسوسی کاربرد دارند. آن ها قادرند داده هایی را از یک نقطه به نقطۀ دیگری در زمین و یا از فضا به زمین ارسال کنند. چند هزار ماهوارۀ مصنوعی بر گرد زمین مدارپیمایی می کند که بعضی از آن ها ماهواره های فعال اند، بعضی ماهواره هایی اند که عمر کاری شان سپری شده است، و تعدادی هم بخش های جدا شدۀ موشک هایند. درخشان ترین ماهواره ها را می توان با چشم غیرمسلح دید. ماهواره ها سرانجام به جوّ زمین باز می گردند و معمولاً براثر اصطکاک می سوزند، امّا گاهی بقایای آن ها، مثل بقایای اسکای لبو سالیوت هفت، به زمین سقوط می کند. در ۱۹۹۷، ۳۰۰ ماهوارۀ فعال به دور زمین می چرخید که اکثر آن ها کاربری های ارتباطاتی داشتند.