درددل

به غیر از درددل چیزی ندیدم در فراق او حکایت غیر ازین بودی مرا گر غیرتی هستی

سلیم وقت دعا شد، چه جای درددل است قلم ز دست بینداز و دست را بردار

درد دل ما ز لطف خود درمان کن از درددل هرکسی آگاه توئی

می شود درددل از سر به هوایان افزون دفتر شکوه چو گل پیش صبا وانکنی

هرچند به حق قرب تو مقدور نباشد بر درددلی گر برسی دور نباشد

مختصر کردم حدیث حال خود در خدمتت ورنه چون اوصاف تو، درددلم پایان نداشت

سیه روزوبدحالم از درددل همی روز وشب نالم از درد دل

خوش درددلی دارم درمان به چه کار آید با کفر سر زلفش ایمان به چه کار آید

دیروز دوستی اگر بدیدار دوستی همی آمد، از آن بود که از گفت گو. و نزدیکی با او لذت برد. امروزه اما اگر کسی بدیدن دوستی شود، از آن است که درددلی برگوید یا شکایتی از زمانه ببیان آورد.

ای فاخته پروازکنان بر سر سروی درددل مرغان گرفتار چه دانی