ماتم

با صبر توان نشست در ماتم دل کو صبر که دست گیرد اندر غم دل

هر که را جانان کشد ماتم نمی دارد کسی دوستان کشته خود را مبارکباد ده

فزاید در دل و جان بی غمی را نشاط و سور بخشد ماتمی را

در غم هر دم که نبود در حضور تا قیامت ماتمی می‌بایدت

ره نمی یابد اجل هم بر سر بالین ما بس که ماتمخانه ما از غم هجران پرست

رفته بی او زکار، تیر و کمان ماتم او گرفته پیر و جوان

از کارهای معروف او می‌توان به بازی در فیلم پاراماتما اشاره کرد.

پشوتن و بهمن به سوی او می‌شتابند. رستم که خود نیز سراسر ماتم است، به نیرنگ زال اعتراف می‌کند. اسفندیار در واپسین دم‌های خود، به خویشانش آرامش داده، سرنوشت را برای مرگش نکوهش می‌کند و به پشوتن سفارش می‌کند که پیامی نکوهش‌برانگیزانه را برای پدرش گشتاسپ ببرد. آموزش بهمن را به رستم می‌سپارد. هنگامی که تابوت اسفندیار به دربار گشتاسپ می‌رسد، همگی گشتاسپ را برای مرگ اسفندیار نکوهش می‌کنند، به ویژه کتایون، همای، به‌آفرید و بیش از همه پشوتن.

گراتان-گینس از سال بنیانگذاری مجله هیستوریا ماتماتیکا در سال ۱۹۷۴ جزو ویراستاران آن بوده‌است و خود در سال ۱۹۷۹ مجله ای با نام «مجله تاریخ و فلسفه منطق» را بنیان نهاد که تا سال ۱۹۹۱ ویراستار آن بود. وی همچنین از سال ۱۹۷۷ تا ۱۹۹۳ عضو بخش اجرایی کمیته جهانی تاریخ ریاضیات بوده‌است. گراتان-گینس در سالهای ۱۹۹۶ تا ۱۹۹۸ رئیس انجمن انگلیسی تاریخ ریاضیات بود. او به عنوان تاریخ‌نگار ریاضیات، به پژوهش دربارهٔ تاریخ منطق ریاضی و نیز بنیانهای ریاضیات و همچنین آنالیز ریاضی بویژه از آغاز سده نوزدهم با تأکید بر رابطه دوجانبه ریاضیات و کاربرد آن پرداخت.

برای ماتم آشفتگان خویش بود همیشه در بر زلف تو جامه ی مشکین

نبیند کس پس از من یا رب این ماتم که پندارم ندیده‌ست این مصیبت هیچ محنت‌دیده بیش از من

دست بر سر زدیم و سینه زغم همه گشتیم خسته زان ماتم

خرد به ماتم و تن در نشاط خوش نبود که دیو جلوه کند بر تو و پری رسوا