لاعب

با این‌ کنم مطایبه از صبح تا به شب با آن‌ کنم ملاعبه از شام تا سحر

حریفان که آورده هر یک ز شهری بآنجا پناه از سپهر ملاعب

خورشید هم ایدون ملاعبت را هر روز برآید به گرد ملعب

گاه از در ملاعبه بوسیدمش ذقن گاه از در مداعبه بربودمش ز زین

دیو گرینده در ملاعبتش عقل خندیده در متابعتش

ز تزویرهای جهان مزور ز بازیچه‌های سپهر ملاعب

ده یکی از لعب زلفش مایهٔ ده لاعب است صد یکی از سحر چشمش توشه صد ساحرست

توان آدمی ساخت از رخت رنگین چو آن لعبتکها که سازد ملاعب

الا تا هشتمین‌ گردون بدوز لاعبان ماند که از انجم‌بروچیدس‌هر سو مهرهٔ دوزش

تو را سپهر ملاعب گران‌بها چون یافت ربود از منت ای در شاه‌وار دریغ

مجنونی که در روایت ملاعبدالله هاتفی جامی (خواهرزاده نورالدین عبدالرحمان جامی) به تصویر کشیده می‌شود، فردی بهانه‌جو و زیبایی طلب است که از خردسالی جز در آغوش زیبارویان آرام نمی‌گرفته‌است.

اثر حاج ملاعبدالرسول کاشانی است. او نشان می‌دهد که روحانی آگاه، زمان‌شناس، ضداستبداد و استعمار است